

Albert Smits – een onderwijsgeschiedenis met toekomst
Er zijn zo van die momenten dat een aantal zaken op een vreemde manier samenvallen in iemands leven. Zo kreeg ik onlangs telefoon uit het Sint-Rita College van Kontich. Of ik op hun pedagogische studiedag kon spreken over de School van de toekomst. Op zich geen bijzondere vraag. Tot ik me plots herinnerde dat mijn grootvader er college heeft gelopen. Albert Smits (°30/08/1926) is naast mijn grootvader ook mijn peter, ik draag zijn naam en voornaam. Als rasechte Maaseikenaar is hij in de aanloop van WOII terecht gekomen in Kontich terechtkomen via de eerste rector van het college, pater Aloysius op ‘t Eynde. De rector was van Stokkem afkomstig en bood mijn overgrootmoeder, een oorlogsweduwe met 9 kinderen, aan om mijn grootvader mee naar het Juvenaat te nemen. Zo had ze een mondje minder te voeden. Mijn grootvader-peter was een goede student.
Maar door het einde van de oorlog, waarbij ze zelfs met de school zijn gevlucht, is hij er niet in geslaagd om uiteindelijk zijn diploma te halen.
Naast mijn grootvader is er in mijn lezing plaats voor Flore Smits, zijn oudste achterkleinkind en mijn dochter. Ze is exact 80 jaar jonger en staat op de drempel naar het secundair onderwijs. De vraag die ik mezelf stel: welke vorming heeft zij nodig om, net als mijn grootvader nu doet, in 2098 op een rijk en zinvol leven terug te kijken. Ze groei(d)en in een totaal andere tijd van kind naar jongvolwassene.
Toch zie ik alvast één parallel tussen toen en nu: de maatschappelijke ‘orde’, de zekerheden waarop onze samenleving gebouwd is, worden door elkaar geschud.
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, publicaties en verhalen?
Schrijf je in op onze nieuwsbrief