Peer-teaching, simple comme bonjour?!

09 augustus 2016

Er zijn boeken volgeschreven over peer-teaching. Over wat het is, hoe het moet, wat het opbrengt. Wel: ik heb het zien gebeuren. Ik zat erbij en keek ernaar, vol verwondering.

Even terug in de tijd.

Het is midden juni, een woensdagnamiddag in de bib van Vilvoorde. Af en toe zoek ik dit soort rustige oorden op om door te kunnen werken. Zonder afleiding van huishoudelijke beslommeringen. En zonder internet als ‘t moet.

Die woensdag is het zoeken naar een plaatsje tussen de studerende jeugd. Misschien was de koffiebar toch een betere optie geweest. Maar goed,  ik ben hier nu. Ik installeer mij naast twee tienerdames. Voor hen liggen volgeschreven pagina’s met wiskunde-oefeningen uitgespreid.

Plots vang ik een fluisterconversatie op.

  • Ja maar, tot waar begrijpt ge deze oefening wel?
  • Tot hier, maar ik snap niet waarom ge dan dit moet doen.
  • Wat moet doen?
  • Awel, dit.
  • Ah, ok. Kijk eens naar deze oefening. Begrijpt ge het hier?
  • Ah ja, want … (er volgt een technische uitleg – te technisch voor mijn mager ontwikkeld wiskundig brein om het mij te herinneren).

Ik kijk opzij en spits mijn oren. Het ‘leerkracht-meisje’ legt haar hand op het vervolg van de opgeloste oefening. Dan vraagt ze: en weet ge wat ge nu moet doen? Explique-moi.
Mais en silence parce qu’on peut pas parler ici.

Zo gaat het nog even door, vol wiskundig vakjargon, vol gemelangeerde zinnen van Nederlands en Frans, vol vriendschap. Ik hoor prachtige vragen. Simpele vragen, lastige vragen. Vragen die wérken.

Van het ‘leerkracht-meisje’:

  • waarom hebt ge dat hier zo gedaan?
  • ge moet terugdenken aan dat stuk van voor de paasvakantie. Weet ge daar nog iets van?
  • begrijpt ge het of wilt ge dat ik het nog eens anders uitleg?

En van het ‘leerling-meisje’:

  • hoe weet gij dat dat zo moet?
  • welk soort vragen gaat hij stellen volgens u?
  • als ik dat niet meer weet, wat moet ik dan proberen?

Het ‘leerkracht-meisje’ krijgt telefoon.  Switch naar het Frans. Het klinkt als een moeder-dochter conversatie. Of ze uit het Kruidvat nog iets kan meebrengen. Ouioui. En waar ze eigenlijk zit? Je suis avec ma copine dans la bib. On fait des excercises pour demain.

En dan de laatste vraag:

  • En, zijt ge klaar denkt ge voor het examen morgen?
  • Ja, het gaat lukken nu.
  • Wilt ge dat we nog iets doen?
  • Nee, ça va, je dois partir. Merci.

Ik klap mijn laptop toe en wens hen succes. Met een goed gevoel stap ik de bib uit. Ik ben blij dat ik niet in de koffiebar ben gaan zitten.

 

Saskia Vandeputte

 

Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, publicaties en verhalen?

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Schoolmakers begeleidt leer- en veranderprocessen in scholen, van kleuter- tot volwassenenonderwijs. Wij werken nauw samen met raden van bestuur, directies, leerkrachten, leerlingen, oudercomités, pedagogisch begeleiders, ... Wij leveren maatwerk.

Volg ons op Twitter @Schoolmakers
Twitter feed is op dit moment niet beschikbaar.
Schoolmakers op Facebook Schoolmakers op Youtube
Schoolmakers CV, Dorpsstraat 1, BE-3020 Winksele - info@schoolmakers.be © 2024 Schoolmakers - Disclaimer & Privacy - Verkoopsvoorwaarden

Website door rubenvaes.be