Rwanda in een tas koffie!

09 maart 2016

Vanochtend staarde ik voor me uit terwijl ik blazend mijn koffie probeerde af te koelen. De geur deed mijn gedachten afdwalen naar Rwanda. De gewoonte om ’s ochtends mijn maag deels te vullen met koffie was me daar tijdens mijn vrijwilligerswerk niet vreemd.

Op dat moment kreeg ik een bericht via Messenger. Een bericht van Prince. Prince was een leerling op Ahazaza, de school waar ik actief was. Reeds anderhalve week wissel ik om de twee dagen een bericht met hem uit. Lees gerust even mee.

Prince3Prince2Prince1

Ahazaza (Kinyarwanda voor “toekomst”) heeft enkel een kleuterafdeling en lagere school. Vandaar dus dat Prince moest uitwijken naar Kigali.

De laatste tijd denk ik wel vaker terug aan de school. Mijn eerste trip naar Ahazaza ondernam ik in 2010. Toen was ik alleen. De tweede keer ging ik samen met 5 vrienden. De afgelopen twee weken zag ik Jelle en Klaas terug. Twee reisgezellen. Je komt onvermijdelijk op anekdotes waar je Afrikaans warm van wordt. Maar ook de recente ontwikkelingen in onze voormalige koloniën voeren mijn gedachten regelmatig terug naar de duizend heuvels. Op 160 km van de school, in Bujumbura (Burundi), lagen vorige zondagochtend de straten bezaaid met lijken van jonge kerels. Deze week nog bestendigde de huidige president van Rwanda, Kagame, zijn macht tot in 2034 door in een referendum het aantal termijnen dat hij kan uitdoen te laten verlengen van twee naar vijf. Net dat soort verlenging heeft in Burundi geleid tot de huidige onrusten. De spanningen in de regio nemen toe. Peter Verlinden waarschuwt voor een nieuwe genocide.

Heel soms doet het me twijfelen.

Heeft het wel zin gehad om een computerklas te installeren in Ahazaza? Wat haalden al die gesprekken en activiteiten met kinderen en leraren uit als alles op één dag gedaan kan zijn?

Gelukkig duren die momenten niet lang.

Onze bijdrage was bescheiden. Deels materieel, maar hopelijk vooral inzichtelijk. Maar de impact van het gemotiveerde lerarenteam is ongezien groot. Leerlingen zijn er fier op hun school. Fier op hun Ahazaza. Fier op hun toekomst. Dat haal je niet zomaar neer. Wij trokken naar collega’s en speelden in op de noden die ze voelden om degelijk onderwijs te bieden. In ruil kregen we een diepgaande overtuiging mee dat onderwijs emanciperend kan werken. Het maakt van straatjongens zoals Prince jongeren met dromen om de wereld te ontdekken. Het kan een pluralistische, tolerante en kritische generatie vormen en zo het enige kapitaal verzilveren dat een land als Rwanda rijk is: haar bevolking.

Wie op een eenzijdige manier naar ontwikkelingshulp kijkt, is eraan voor de moeite. Zoiets moet ten allen tijde een wisselwerking zijn. Mijn collega’s en de context in Ahazaza brachten ons zonder twijfel evenveel bij als wij hen.

Sinds de reizen naar Ahazaza staat mijn overtuiging dat vorming en onderwijs cruciaal zijn voor de ontwikkeling van een regio, sterker dan ooit. Dat je jongeren moet laten dromen over hun toekomst en hen handvaten moet geven om er te geraken. Mijn visie op de ontwikkeling van jongeren is stevig Afrikaans gekruid.

En zelfs mijn tas oer-Belgische Zwarte Kat verspreidt sinds vanochtend een Afrikaans geurtje.

Heerlijke koffie.

Complexe geur.

Jan Royackers

Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, publicaties en verhalen?

Schrijf je in op onze nieuwsbrief

Schoolmakers begeleidt leer- en veranderprocessen in scholen, van kleuter- tot volwassenenonderwijs. Wij werken nauw samen met raden van bestuur, directies, leerkrachten, leerlingen, oudercomités, pedagogisch begeleiders, ... Wij leveren maatwerk.

Volg ons op Twitter @Schoolmakers
Twitter feed is op dit moment niet beschikbaar.
Schoolmakers op Facebook Schoolmakers op Youtube
Schoolmakers CV, Dorpsstraat 1, BE-3020 Winksele - info@schoolmakers.be © 2024 Schoolmakers - Disclaimer & Privacy - Verkoopsvoorwaarden

Website door rubenvaes.be