#IedereenLeraar

Ik las vanmorgen de volgende tweet van Tim Surma: ‘moeten we er vanuit gaan dat elk kind dat thuis zit in staat zal zijn om ‘onderwijs’ te blijven volgen op afstand? Ik denk in concreto vb. aan leerlingen die met vier/vijf thuis worden opgevangen overdag, aan leerlingen zonder toegang tot technologie enz.’ Een terechte zorg die Tim uitte. Als verstokte omdenker zette me dit meteen aan tot reflectie. Vanuit Schoolmakers vinden we het belangrijk dat iedereen kan blijven leren, altijd en overal. Niet alleen leerlingen, maar ook ouders, leerkrachten (die vaak ook ouder zijn), directeurs op scholen en alle andere volwassen burgers van ons land.

Dat brengt me tot de gedachte: wat als we ‘afstandsonderwijs’ nu eens combineren met ‘nabij-onderwijs’?

Op dit moment zijn ontzettend veel ouders in de weer om de opvang van hun kinderen te regelen. Veel ouders willen niet alleen hun gezin door de crisis leiden, maar ook hun verantwoordelijkheid nemen op het werk. De facto zal er de komende weken bij veel volwassenen extra tijd in de agenda komen. Fulltime werken zal om allerlei redenen niet meer kunnen en ook in de ‘vrije tijd’ komt er plots veel ongedefinieerde vrije tijd. Tijd die we mits wat creativiteit wat meer kunnen spenderen aan de ontwikkeling van onze kinderen. Daarbij komt nog dat heel wat ouders vandaag – in elk geval veel meer dan tijdens de Spaanse Griep – hoogopgeleid zijn. Velen onder hen zijn zelfs didactisch geschoold, maar werken (niet noodzakelijk) meer als leerkracht. Ze zijn bijvoorbeeld in een bank terecht gekomen, hebben het onderwijs om één of andere reden verlaten of zijn er nooit begonnen. Er zijn ook heel wat mensen die actief zijn in het brede sociaal-culturele werkveld als vormingswerker of begeleider. Anderen zijn dan weer doorgegroeid in allerlei beleidsrollen enz… Bovendien zijn er heel wat volwassenen die al wel eens gedacht hebben of ‘leraar worden’ niks voor hen zou zijn.

Conclusie: onze pool aan potentiële leerkrachten is vele malen groter dan de leraren die vandaag effectief aan de slag zijn. Net zoals er een oproep is naar mensen met een verzorgende en medische achtergrond (ook al doen ze dit werk niet meer) doe ik bij deze een oproep naar al die volwassenen – om evidente redenen onder de  65 jaar – om actief het leraarschap op te nemen. Hoe zou het zijn mochten er in België – en wat mij betreft in de rest van Europa en de wereld – ontzettend veel mensen opstaan die in de voormiddag kleine groepjes gezonde leerlingen uit de buurt thuisonderwijs te geven? Samen met de hulp van verschillende leerkrachten die op afstand didactisch materiaal aanreiken? Op die manier zou er een warm netwerk van kleine leergemeenschappen ontstaan waarin we kinderen, wiens ouders moeten werken of die het zelf moeilijk hebben om in staan voor de leerbegeleiding, kunnen ondersteunen. En wie weet slaan we hiermee twee vliegen in één klap. We slagen er niet enkel in om de leerachterstand te beperken voor iedereen, maar misschien ook om het lerarentekort weg te werken? Dit  virus zou wel eens een oude of nieuwe roeping kunnen losmaken om één van de mooiste beroepen ter wereld te beoefenen: #iedereenleraar

Vanuit Schoolmakers engageren we ons in elk geval om niet enkel de leerkrachten van beroep te ondersteunen in hun opdracht om leren op afstand mogelijk te maken, maar ook al die leraren die nabij-onderwijs volgen. En zelf geef ik in elk geval al gehoor aan mijn eigen oproep om minstens een deel van mijn tijd terug voor en in de buurtklas te staan.

Bert Smits